BANA AŞK DİYORDUN YA AMA BEN SENİN AŞKIN DEĞİLDİM

Bana aşk diyordun ya ,
Ama nerede bu aşkın izi.
Bu bir yalan mıydı.?
Bir oyun mu.?
Gökyüzü karardı.
Sen suskun.!

Bana aşk diyordun ya ,
Ama ben senin aşkın değildim.
Duvarlara çarpıyordu sözlerin,
Kırık,
Sessiz
Anlamsız bir film gibi..

Ellerin mi soğuktu ,
Kalbin mi donuktu.?
Gözlerin bir boşlukta,
Nereye bakıyordu.
Bu bir rüya mıydı.?
Bir kabus mu.?
Sessizce yıkıldı tüm umutlarım.

Kaç kere söyledim,
Kaç kere duymaz oldun.
Kaç kere sustum,
Anlamaz oldun.
Bu yolun sonu,
Uçurumdan derindi.
Kendinle yüzleş,
Bu ben değilim.

Karanlıkta yol arar,
sokaklar fısıldar..
Kırık camlar düşlerde, düşman kalp sızlar.!
Yüzüme bak,
gözlerinde delik deşik aynalar.!
Hayat dediğin mezar taşı,
umutlar kaynar.!

Kelimeler mermi,
her satır bir savaş.
Senin aşk dediğin,
ruhuma atılan yara,
bir taş.
Adımlarım yankı,
boş sokaklar,
yalnız nağme
Her geceye bir yalan,
her sabaha bir lânet.

Kendi gölgene tutsak, rüyalarına zincir.
Sözlerindeki kurşun, ruhumda bir delik,
Geri dönmek yok artık,
bu yol uçurumun kenarı.!
Senin yalanlarına cevap: bu kalp artık kanar..!

Bana aşk diyordun ya ,
ama ben senin aşkın değildim.
Sözler yanar,
kül olur,
ben yine sessizim.
Bana aşk diyordun ya,
ama kalbin sahte bir zemin.!!
Sen yazdın bu hikâye’yi,
ben sadece bir çizim..!!

Emel Abokan
28/07/2025
06:29