Beni unuttun sanma,
Sadece sustum…
Çünkü bazı suskunluklar,
bağırmaktan daha çok kanatır içini insanın.

Yokluğunu içime giymeye alıştırdım çoktan.
Şimdi sen,
akşam ezanından sonra boş kalan bir sokak gibisin;
adı var, sesi yok.
Ve ben her namazda unuttuğum duaların arasına
seni katıp
hiç affedilmeyecek bir hasreti
bir daha işliyorum kalbime.

Bir zamanlar,
adını sol yanımda taşıyordum
artık orada,
sadece geciken vedaların paslı yankısı var.

Senin gülüşünü unutmuyorum,
çünkü her sabah yokluğunun yanına ilişiyor,
çünkü gözlerim hâlâ seni ararken
bir aynada kendime bile bakamıyorum.

Şimdi bak,
hayat dediğin o mecburi yalnızlığa alıştırdı beni.
Yüreğimde yük değil,
gerçekten sevmiş olmanın yoksulluğu var.

Sana dair ne varsa,
sadece geceye anlatıyorum artık.
Çünkü gün ışığı sana yakışıyordu
ve ben seni karanlıkta daha çok sevdim.

Artık hiçbir dua seni getirmez biliyorum.
Ve hiçbir beddua seni götüremez.
Senin adın,
benim hayatımdan silinmiş değil,
sadece okunmayan bir mektubun içinde
bir virgül kadar çaresiz...

İstemem artık.
Ne gözünü, ne sözünü, ne gülüşünü.
İçimde yanan bu sessiz yangınla,
bundan sonra olmazsan da olur...

Çünkü seni severken
en çok kendimi unuttum ben.
Ve şimdi seni unutmaya çalışırken,
kendimi hatırlıyorum yeniden.


Peri Feride ÖZBİLGE
29.07.2025