1
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
125
Okunma
"ansızın bir gece vakti,
Unutulmuş bir şarkının melodisi çınlarken kulaklarında.
Gözlerin dalıp gider uzaklara,
Yüreğin ise göğüs boşluğuna sığmaz olur...."
Sevmek...
Kavuşamayacak olmanın bilinciyle sevmek...
Ve bunu bile bile,
sevmekten vazgeçememek...
Karamsar bulutların,
Karanlık gökyüzünün esiri olur baktığın heryer.
Nefes almak bile acıtır canını,
Ama gözlerin gurur yapar
Ağlamamak için direnir o an.
Unutmaya çalışmak bile hatırlamak degilmiydi.
Belki güzel günlerdi.
Belki mutluyduk diye
iç çekişler başlar sonra.
Sonrası...
Sonrası yok işte.
Şimdi ise iki yarım birbirini değil,
Başkalarını tamamlamaya çalışıyoruz...
Herşeye rağmen unutmuyor.
Unutmakta istemiyoruz.
Cevap Yaz