herkesin Eylülü başkadır
birinin takvimden düşer sarı yaprağı
kimi, eski bir mendile işler ayrılığı
kapıyı açınca, annesinin kaynayan çorbasını bulur
kiminin , tenhada sessizce oturur babası
yazın bitmesine üzülen çoktur
okulu pek sevmeyen, o çocuktur

herkesin Eylülü başka kokar
birinin evi turşu, reçel
bir başkasınınki, hasret ve göç
biri dört dönerken sevdadan
başkasının yüreği eski bir mektubu
yüz kere katlayıp açar

kimi bir aşkın bittiği mevsim der Eylül’e

kimi bir devrimin susturulmuş türküsü


herkes farklı konuşur Eylülle
kimsenin bilmesine gerek yok derinliklerini
herkesin Eylüle yakıştırdığı yarası
zehri şaraba yatırılmış anısı vardır
Eylül düşenin sadece yaprak olmadığını
bilerek yürümektir bazı sabahlar
sokak lambalları erken yanar Eylülde
güneşe rağmen çoğalır gölgeler
bir sokak köpeğinin gözlerine bakarsan
anlarsın
bütün mevsimlerin vicdanı odur aslında
hava durumu ,birdenbire soğudu hava
üşüme ihtimali, yağmur özlemi




başkadır Eylülde aşk
çiçek değil, topraktır
güneş değil, ışığı taşıyan eldir
mumdur Eylül
eski ayrılıkları duvara üfleyen
aradığım sen misin
yazılmamış şiirlerde fısıldanan admısın
sokağın köşesinde bekleyen




eylül
fotoğraf kenarındaki o yırtık köşedir
Söylenmeyi bekleyen bir cümle



aşkla eylül…






2022 eylülü