Sokak aralarında ağladığımızda
Çalındığında oyuncaklarımız
Bir çocuk kalbinin isyanlarında
Çaresiz,yersiz korkularımızda
Yüreğimizin uzandığı yerlerde
Çığlıklarımız şiir olacakmış
Bilir miydik..?


Hayatı henüz anlamaya başladığımızda
Ufkun aydınlık yüzüne çizdiğimiz
Umut dolu hayallerin
Kar boran havalarda
Kararıp yok olduğunda
Ağladığımızda
Göz yaşlarımız şiir olacakmış
Bilir miydik..?


Anneden öte sevgileri keşfettiğimizde
İçi kıpır kıpır
Yerinde duramayan yüreğimizde
Yeni dünyalar hayatlar bulmak güzeldi
Elimizde bir güneş
Sarılıp kokladığımızda yakmazdı.
İhaneti tattığımızda
İçimizin yandığı ayrılıklarda
Sessiz isyanlarımız şiir olacakmış
Bilir miydik..?

Bir gün,içimizdeki sözcükler çoğaldığında
Heybesinde azık diye şiir taşıyanların
Görkemli bir sofrada buluşup
Binlerce şiir paylaştığında
Şiir konuştuğunda
Hayatta ki en büyük mutluluğun
Biraz paylaşım olduğunu anlayacaktık.
Çocuk düşlerimizin temizliğince
Hayallerimizin kesiştiği bir yerde
Şiirler yazmak olacakmış
Bilir miydik…?