BU ŞEHİRDE İÇİM ÜŞÜYOR

Bu şehirde içim üşüyor, mevsim kış gök mavi,
Ağlıyorum yasını tutuyorum sanki bu şehrin,
Her tarafa hüzün çökmüş insanları mahzun,
Dolaşıyorum o sokaklarında süklüm perişan.

Bu şehirde içim üşüyor, her yer ıslak ve çamur,
Yürüyorum adım adım o ıssız kaldırımlarında,
Her gün dolaşıyorum geceleri alaca karanlıkta,
Dinliyorum o çağlayan çoru hu yol kenarında.

Düşünüyorum bazen sorun doğuran ben miyim, ?
Mahkûm ediyor bu sorular her zaman beynimi,
Soğuktan kıvranıyor teselli ediyorum kendimi,
Bekliyorum kim soracak acaba bu garibin halini.

Bu şehirde içim üşüyor, ağlamayı bile unuttum,
Söküp atmak istiyorum içimden kin ve isyanları,
Sarhoşluk naraları inletiyor şehrin her sokağını,
Bakıyorum Bayburt’un kalesine hep içim üşüyor.

Bu şehirde içim üşüyor, mevsim kış gök mavi,
Şehrin valisi ve hâkimi iskelenin üst katında,
Aşkın şerefine kadehini çekip yudumlarken,
Azgın palyaçoları gören şehirde içim üşüyor.

Güpegündüz konağından arabasına binmiştir,
Akşamdan kalmıştı biraz sarhoşluk birde kibir,
Acaba kim akıtıyor salyasını bu şehrin üstüne,
Gitmek istiyorum bu şehirden içim çok üşüyor.

Gani YÜCE
13.08.1999/BAYBURT