OKUL YOLUMUZ

Büyük hevesle evden çıkardık her gün yola,
Cennet pınarında vermiştik arada bir mola,
Yoldaşım, kardeşim, arkadaşım Tayyip ola,
Hiç bitmeyen çileli yollarımız olmuştu bizim.

Kar yağar, tipi eser her taraf boran olurdu,
Okula varmamız her gün saatleri bulurdu,
Elimiz, yüzümüz, donar bedenimiz uyurdu,
Sızlayan elleri tutan yoldaşımız vardı bizim.

Okul yolumuz çektirirdi bizlere bin bir çile,
Kızarıp kaşırdık elimizi yüzümüzü sile, sile,
Donumuz açılmadan başlardı dersimiz bile,
Açılmayan çokça yollarımız olmuştu bizim.

Azığımız yarım ekmekle birazda acılı lordu,
Karnımız, gözümüz her gün onunla doydu,
Yedikten sonra içeceğimiz bir barak suydu,
Unutulmayan sofralarımız olmuştu bizim.

Yazı az kışı çok baharı bile don ile solardı,
Yanığın yokuşu kayak yapanlarla dolardı,
Annem kalpağımı giydirip atkı ile sarardı,
Unutulmayacak hikâyelerimiz vardı bizim.

Aylar oldu yıllar geçti hepsi gurbet oldu,
Memleket havamız hep hüzün ile doldu,
Belki kavuşuruz desem, gönlümüz soldu,
Unutulmayan sıla hasretimiz oldu bizim.
Gani YÜCE
27.09.1997/ANKARA