ANA SEN ÇOK YORULDUN

Ana sen çok yoruldun dayandın seksen yaşına,
Yapayalnız kaldın şimdi koca evde tek başına,
Yavruların vardı senin hep etrafında dolaşan,
Kalmadı yanında laf edip bir sözünü paylaşan.

Anlatırdın bize ana at üstünde gelin geldiğini,
Küçük yaşta evlenip acılarla göz yaşı sildiğini,
Akşamları toplardın hepimizi dizinin dibinde,
Anlatırdın bize güzel hikayeleri kendi dilinde.

Canından canlar verdiğin yaramaz çocukların,
Korur kollar sabır havle der yorulurdu kolların,
Ne sabır bilirdik nede dur dolaşırdık tepelerde,
Uyuturdun bizi yanı başında o uzun gecelerde.

Sim siyah kıvrım, kıvırcık saçların vardı senin,
Kahverengi gözlü melek yüzlüydü senin tenin,
Bizi büyütmek için güç vermişti sana yaradan,
Uçurdun bizleri teker teker o sıcacık yuvandan.

Ne bayram gördüm nede bir düğün bilemedim,
Yollar çok uzaktı bekledin ama ben, gelemedim,
Yanında hiç olamadım mutluluğunu göremedim,
Beni affet güzel anam seni çok ama çok özledim.

Güllerin mis kokularında seni aramıştım annem,
Kokladığım hiçbir gül kokmuyordu senin kadar,
Ben kaldım uzaklarda şimdi sana kimler bakar,
Dinmeyen hasretine her gün gözyaşlarım akar.

Gurbet beni yordu annem sevenleri unutturdu,
Ne bir arayanım oldu nede bir candan soranım,
Uzak kaldım kalbinden rüyalarda seni anarım,
Unutulmayan özleminle hep hayallere dalarım.

Herkesin derdi sanki hep senin derdin olmuştu,
Güzel günlerin kararmış benzin sarılıp solmuştu,
Birçok hastalık seninle hep dost arkadaş kalmıştı,
Artık yeter benim melek annem sen çok yoruldun.

Anneciğim affet beni gelemedim ben senin yanına,
Dokundu hasretin acısı kanayan yüreğime canıma,
Kader imiş ayrılmak dokunuyor onuruma kanıma,
Sebebi çoktur biliyorum en küçüğü de oldu korona.

Gani YÜCE
06.12.2020/ BURSA