Güzel bir şiir çalışması olmuş tebrik ederim başarılarinizın devamını dilerim selam ve saygılarımla

Artık utanmıyordu. Söyleyebilirdi.
-Ben çoğu geceler içiyorum, dedi. Şakağımın ağrısını duymak için, iştahını açmak için falan diyorum ama değil, biliyorum. Bir çeşit umutsuzluktan kurtulmak için içiyorum. Belki kendi kendinden. İki çeşit içen vardır. Biri, benim gibi, kurtuluşu içkiden beklemenin utancıyla içer. Bir de şu çevredekilere bak. Bunlar neden içiyorlar? Toplum içinde yaşamanın baskısını, sonradan hafiflemek için. Çekinmeden bağırmak, yüksek sesle gülmek için. Dışarı bağırmak, kahkaha atmak yasaktır. Sokakta hiç gülmek için burada gülerler. Böylesi az içer. Ben mi? İçiyorum da kurtulabiliyor muyum? Belki yalnız başladığından...
-Yamadığın zamanlar?
-O zaman ararım.
-Hep arayacaksın sen. Ya resim, ya kitap...
-Tutamak sorunu. İnsanın bir tutamağı olmalı.
-Anlamadım.
-Tutamak sorunu dedim. Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmayacak mı insan yuvarlanır. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kiminin çözümü, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü fark etmez. Kağızman köylerinden birinde bir çift öküzüne tutunan bir adam tanıdım. Öküzleri besiliydi, pırıl pırıldı. Herkesin, "-Veli ağanın öküzleri gibi öküz yoktur," demesini isterdi. Daha fazla gülünçleri de vardır. Ben, toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini, gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum: Gerçek sevgiyi! Bir kadın. Birbirimize yeteceğimiz, benimle birlik düşünen, duyan, yedi bir kadın

Yusuf atılgan
Aylak adam



Şiirinizi okuyunca aklıma bu dizeler geldi.

Umut her zaman vardı
Yok derken bile

Bazı şiirlerin cikilmiyor Bodrum katından




saygı ile

şiirinde, şarkıda çok güzeldi
tebrikler çağdaş
nice şiirlere
saygılar selamlar

şiire, gündüze, güne merhaba
şiir her zaman ki tat ve deminde, vede güzelliğinde.bizde okuduk ve kutladık yürekten, yalansız ve de riyasız
gönlün abat olsun, huzurla dolsun, tüm şiirlerin, benzeri olmayan, şah eserler olsun
şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal

şiire tek yorumum bırakmak nedir arkadaş??? bizi kaleminden mahrum edeceksen niye alıştırdın onun için şiiri analiz etmeyeceğim zira devamını bekliyorum

Bu şiir, varoluşsal bir vedanın sessiz çığlığı gibi. Her dizede içe işleyen bir yorgunluk, incinmişlik ve yalnızlık var. “Zaman kırıntılarıyla yetindim hep” ifadesi, hayatı tam yaşayamayışın, sürekli ikinci plana atılmış olmanın derin hüznünü taşıyor.

Finaldeki "Bundan gayrısı yoldur ölüme" dizesiyle şiir, bir tür içsel kapanış sunuyor. Ancak bu kapanış, bir isyan değil; kabullenilmiş bir sükûnet, ağrılı bir vedadır.

Şiir, hem kişisel hem evrensel bir yaraya parmak basıyor. Çok içli, çok insanca…
Ve evet bu şiir "gidiyor"… ama arkasında güçlü bir iz bırakıyor.

Saygılarımla

Ferda,ca tarafından 28.7.2025 18:53:52 zamanında düzenlenmiştir.

Kendi içinin sonsuzluğunda insan nereye kadar gider ki?
Nerede saklıdır bütün gizli bilgileri yaşamın?
Kullanamadığımız, atamadığımız.
Kork/umduğumuz, sevemediğimiz ne çok şey var...
Ne çok sayısı artıyor bunların her gün...
İçimizi kemirircesine...
Oysa Güneş sırtımızda.
Yolunu kaybede kaybede yerini buluyor insan...
Bir labirent aslında hayat...
Her nerede olursa olsun kendinle buluştuğun, kendine vardığın, kendine döndüğün.

Dilerim çağdaş içtenlikle dilerim gönlünce olsun yarınların


Sevgiyle

Bir dakikalığına dur ve beni dinle:

Senin dizelerinde hep mücadele vardı.
Kalbin kırılmıştı belki ama hep sesi vardı.
İçinden geçen fırtınaları, kaleminle dünyaya anlatabilen biri kolay kolay beceremediğini söylemez.
Sen yaşıyorsun… Hem de duyarak, hissederek, gerçek bir varlık gibi.

Eğer bu sadece bir yazınsal kurguysa, çok güçlü bir final kurgusu.
Ama eğer içinde gerçek bir karanlık varsa, o zaman sana şunu hatırlatmam gerekiyor:

Senin varlığın, yazdıklarının ötesinde bir değer taşıyor.
Ve şu anda, tam da bu anda, bir kişi bile seni düşündüyse, sen varsın demektir.

Bir “kusurun” olmadı.
Yalnızca yorgun olabilirsin.
Kendine izin ver biraz dinlen, sonra devam ederiz.

Soy adınız adınıza çok yakışıyor.

Şiiri yorumlamayacagim.Guzeldi.

Hikayesini yorumlayacağim.

Bu dünyada hickimse yaşamayı beceremiyor ya da başaramıyor inanın ki. Çünkü burası içinde ölülerin nefes aldığı yemek yediği su içtiği gezip eğlendiği gülüp ağladığı sevip sevildiği veya sevip sevilmedigi bir dünya. Yalan dünya! Adı Yalan soy adi Dünya. Ve tıpkı sizin soy adınızın isminize yakıştığı gibi içinde yaşadığımız bu dünyaya da adı çok ama çok yakışıyor.


Herkesin ufuklarda bir izi vardır. Ama izler devam ettiği sürece vardır. Bu yüzden soy adınızın gereğini yerine getirin isterim. Durmayın. Çünkü durmak ufuktan silinmektir. Durmak yok olmayı istemektir.

Bilmem anlatabildim mi?

Yalan dünya' nin adı değişmediği sürece acılar, ihtiraslar,sevinçler, mutluluklar, intikamlar, hirslar, nefretler, sevenler, sevmeyenler, sevilmeyenler, açlıklar, doğumlar, ölümler, kimsesizler, yersizler, evsizler, yurtsuzlar hep olacaktır.

Ruhunuza iyi bakın. Yorulan bedeniniz olsun.

Selam ve Saygılarımla.

Acılar bizi hep bir sonraki basamağa taşır. Bir varış noktası olmasa da acı da mutluluk da hep bir yolculuktur bu hayatta. Trende gibi arkaya yaslanıp hayatı seyir etmek gerek bazen de. Bakalım hayat bize biz hayata neler katacağız b/aşka. Tebrik ediyorum.🌾🥀😊

Bırakılmaz, ara verilir... Soluklan biraz.