KURT ULUMAYI ÖZLER ( Doğu Türkistan)

Tanrı Dağı’nın yücesinden bir çığdır iner,
Öz gardaşın çığlığı hangi vakit diner?
Can derdine mi düşmüş Bozkurt, niye siner?
Namlunun karşısında duranlar neylesin?
Zulmü gönüller duymaz, dilim ne söylesin?

Çin’in gölgesi çökmüş, gün düşmez hilâle,
Kelepçeyi takmışlar mavi istikbâle.
Dünyada “Dur!” diyecek yok mu ihtilâle?
Vicdan dili paslanmış, soranlar neylesin?
Zulmü gönüller duymaz, dilim ne söylesin?

Eğitim kampı kurmuş, işkence etmeye,
Asimile olan Türk’ü daim gütmeye.
Silmişler kimlikleri, gelir soy bitmeye,
Yapılan bu vahşete tiranlar neylesin?
Zulmü gönüller duymaz, dilim ne söylesin?

Babasız kalmış, ağlar kuzular nicede,
Kadınlar çaresizdir, korkarlar gecede.
Avuçlarda dualar hapsolmuş hecede,
“Âmin” diyenler yok ki, Kur’anlar neylesin?
Zulmü gönüller duymaz, dilim ne söylesin?

Boyun eğmeyen gurur köz verir yürekte,
Onu beklese bile soğuk ip direkte.
Birlik olup orada bir cihat gerekte,
Kural, ilke, yasaymış... Varanlar neylesin?
Zulmü gönüller duymaz, dilim ne söylesin?

Kurt ulumayı özler ufkun berisinde,
Bir zamanlar çakallar vardı gerisinde.
Türk yazılı gezerdi alın derisinde,
Dünya beşten küçükmüş, Turanlar neylesin?
Zulmü gönüller duymaz, dilim ne söylesin?

Semiha Arasbora Arasbora şiirleri