Harun Reşit döneminden Behlül Dânâ aklıma geldi.
Camide otururken acaba bulunduğum yerde ''Herkes var ama acaba kaçı veli'' diye sorgular içinden. Yanında ki kulağına fısıldar ''Sen dahil 7 tane.'' İçinden söylemiştir yanındaki kulağına fısıldadığına göre veli olmalı diye düşündü.
Oysa Velilik vasıflarından ziyade delilik yaftası vurulmuştu Behlül Dânâ'ya ama kendisi veliliğinden bir haberdi. Delilik kelimesini şiirlerimizde ve hayatımızda kullanırken ''Velilikle'' arasında ince bir çizgi vardır der alimler.

Şiirin teması bize şairin iç dünyasını delilik görenlere bir haykırışıdır. Zira biz insan o kadar gafiliz ki anlamadığımız veya akıl erdiremediğimiz durumları hemen delilik veya ahmaklık cihetinde görüyoruz.
Ne yazık ki bende dahil hiç düşünmeden yargılarımızın ne kadar adaletsiz olduğunu bir türlü anlamıyoruz...

''fark edebilirseniz eğer
şaşırabilirsiniz
dilimdeki tenhalığın aksine
zihnimdeki kalabalığa''

Şairimiz en güzel şekilde finalde meramını dillendiriyor. ''Belki dilim sükût ama zihnimin konuştuklarına aklınız ermez, şok olursunuz.''
En doğrusunu Şairimiz bilir. Her ağır şiirde söylediğim gibi asıl mana şiirin yazarındadır, vesselam...

Sürçü lisan eylediysek affola...
Selam ve saygıyla Hocam...