GİDERİM

Giderim…
Sana suskun gecelerin borcunu bırakıp,
Bir kalbin göçüne, bir yürek yıkımına
Kendimi sürgün ederim.

Sensizliğe alışır mı bu şehir bilmem,
Ama ben…
En çok senin yokluğuna kırılırım,
Her sokakta adını unutur gibi yapıp
İçimden bağıra bağıra çağırırım.

Giderim…
Kalsam eksilirim, unuturum kendimi.
Beni senden arta kalan bir gölge gibi,
Ezilmiş duygularla, kırılmış düşlerle
Gecenin en sessiz köşesine bırakırım.

Bir sen kaldın içimde düğüm gibi,
Ne çözülüyor ne de çıkıyor içimden.
Ama yemin ederim,
Bu kez arkama bile bakmadan giderim…

Giderim…
İz bile bırakmam ardından,
Ne bir resim, ne bir anı, ne de yarım kalan bir cümle…
Sadece sessiz bir vedadır benimki,
İçimde seninle ölen bir benle.

Her adımda senden uzaklaştıkça,
Biraz daha eksilir içimdeki umut,
Ama yemin ederim…
Bu kalp, bir daha o sevdayı tutmaz tutamaz,
Bir daha kimseye böyle yanmaz.

Bir zamanlar gözlerinde hayat ararken,
Şimdi gözyaşlarında boğuluyorum.
Aşk mıydın, acı mıydın sen?
Ben bile ayırt edemiyorum.

Giderim…
Senin seçtiğin yalnızlığı,
Ben alnıma kader diye yazarım.
Ama unutma…
Beni en çok seven, en sessiz giden olur her zaman.

Giderim…
Ve unuturum adını bile,
Dili susar, kalbi ölür bir daha anarsa seni…
Sen beni yok saydığın yerde,
Ben kendime bir mezar kazdım sessizce.

Artık ne adım sende kalsın,
Ne de hatıramın gölgesi.
Çünkü ben;
Bir sevdadan değil,
Bir ihanetten öldüm en çok.

Giderim…
Ve sen bir gün gerçekten sevilince,
Anlarsın kıymetimi…
Ama o gün ben,
Çoktan gitmiş olurum...



Şiir: Eylül Eylül

Eylül ile damarın kalbi 🌑