0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
157
Okunma
Karanlık çökerken düşlerime,
Bir kıvılcım yanar içimde sessizce.
Yılgın değilim, yorgunum belki,
Ama hâlâ koşarım umuda delice.
Yokuş doluysa ne çıkar bu yol,
Düştüğüm yerden kalkarım yine.
Bir dua gibi taşırım içimde,
Her adımımda umut dizelerime.
Ne fırtına yıkar, ne gece durdurur,
Yüreğimle çıktım bu sonsuz yola.
Gölgesi değilim geçmişin artık,
Koşuyorum dimdik, umuda doğru.
Mehmet Pekgöz🍀
5.0
100% (1)
