YANMIŞIM

Ömrüm boyu, el atına binmedim,
Bu yollarda ömür bitti, yanmışım.
Yanlışlara doğru deyip sinmedim,
Gide gide yollar yitti, yanmışım.

Ben kalmışım memleketin derdinde,
Öbek-öbek ihanet var yurdumda,
Umutlarım kaldı dağlar ardında,
Yol yoldaşım yardan itti, yanmışım.

Verdiklerim şatafatla yutulur,
Gizli-gizli pazarlıklar yapılır,
Umduklarım pazarlarda satılır,
Kardeş bildim, neler etti, yanmışım.

Adam oldu yamuk-yumuk odunlar,
Dört yanım dedi-kodu dedimler,
Saf tuttuğum nice-nice adamlar,
Karşı safta, safı tutu, yanmışım.

İş bilmeyip aylak-aylak sallanan,
Nere varsa yardım görüp kollanan,
Üç-beş sözü bilmez iken dillenen,
Çoban oldu, sürü güttü, yanmışım.

Yal dökmekte yavşaklığın yalcısı,
Durmaz vurur ihanetin kolcusu,
Peşimdedir yolsuzluğun yolcusu,
En yakınım beni sattı, yanmışım.

Sıralandı çeşit-türlü kesimler,
Kardeş oldu daha dünkü hasımlar,
El malıyla semizleşen tosunlar,
Satıp-savdı, üttü-yuttu, yanmışım.

Beni ölçer aklı yetmez yancılar,
Yön gösterir yönü bilmez yöncüler,
Soygun yapar varlıkçılar-foncular,
Umutlarım boşa gitti, yanmışım.

Can dayanmaz iftiraya kakınca,
Yamulmada görmediler sakınca,
Gamsızdaki yamulmaya bakınca,
Aklım şaştı, ödüm sıddı, yanmışım.

Boşamıydı bunca zaman yandığım,
Yanıp yanıp köze dönüp söndüğüm,
Çağlar üstü uçacaklar sandığım,
Yana yattı, kazık attı, yanmışım.

Üstümüzde döner türlü belalar,
Er bildiğim lafa lafı dolalar,
Ağla Yitik Ozan düştü kaleler,
Ciğerime hançer battı, yanmışım.