ADAM DİYE SAYMADIN-KALENDERE MEKTUP

Ahh Kalender; sana döktüm içimi,
Sen se beni adam diye saymadın.
Bu devirde kayıp ettik geçimi,
Söylediğim hiç bir sözü duymadın.

Gün görmedik sana doğru bakalı,
Nefesimiz kesik, kısmet tıkalı,
Hayalle ağarttık saçı, sakalı,
Her yola gittin de bize uymadın.

Daldan dala kondun kuşlar misali,
Hep anlattın bize beka masalı,
Günler geçip gider, dertli, tasalı,
Bildiğini dedin, geri caymadın.

Ne yapalım? Umut bizimki işte…
Kimisi dert çeker, kimi oynaşta,
Kafalar yellenmiş, eller alkışta,
Elden ne gelirse geri koymadın.

Bu düzenin adı: Bir al, dokuz ver,
Millet meşgul olsun ağza sakız ver,
Yandaşa kepçeyle, Halk’a az-uz ver,
El aşını yedin yedin doymadın.

Yitik Ozan gibi sen yanmadınki,
Yalvardık, yakardık pek tınmadınki,
Bildiğinden geri hiç dönmedinki,
Ben bileli süygün olup, süymedin.