Tarihi geçmiş sevdaların arasında kaybettim ruhumu
Meşriki nağmeler kıyıp geçiriyorken gönlümü
Pencereme yaslanan hüznün saçlarını taradım
Usulca
Her gece
Her gece dört duvara sığmadı içimdeki küheylan
Sürdüm rüzgâra vererek yüzümü
Dünyanın altında kaldım çoğu zaman
Kıyılarım bulandı
Çocuktum bir kez öldüm
Öldüm düştüğümde bal gözlerine

Yorgun geceleri topluyorum sokaklarda
Her kaldırımı yoklamış ayakların
Bütün banklardaki silüetini katlayıp koydum cebime
Cebimde son kalan umudumun öptüm uyluğundan
Geçimsiz kuşlara sordum seni dudak ucuyla
Uçukladı kalbim
Bir daha öldüm
Sesin sürüldü sesimden
Kesildim anbean yemeden içmeden
Gölgeni dahi aldılar gülüşümden
El izin kalmıştı caddeleri süsleyen lalelerde
Vuruldu içimdeki küheylan
Terledi fikrimde soylu bir yolculuk
Yine yeniden öldü aynada bana bakan çocuk