Düşünürken sevginin bedenlerde boş bıraktığı yerleri,
Söylenmeye ürkülenler,
Dillerin ucunda pervasızca dönerken,
Soyutlanma korkusuyla sakınıpta yalakalar;
Kalp kırma huyundan yakınıpta:
Konfor asalağı aydınlar,
Çekilirken birkaç adım geriye,
Yaşarken mahşeri ufukta başkaları,
Yastıklardaki sermayelerden de değersiz:
İnsanlıktan arta kalan kırıntılar,
Süpürülürken halıların altına,
En dipten bir açlık furyasıyla,
Gelecek kaygısıyla,
Adaletin çarmıhında,
Çocuklar baş kaldırıp,
Tükürürken göz bebeklerimize,
Zindanlarımıza, uykularımıza!
Düzüşürken menfaat odalarında,
Saadet zincirlerine sarılıp,
Cübbeliler, peruklular, kravatlı kalpazanlar,
Memnuniyet havuzlarını doldurup gülüşürken,
Üç yüz altmış beş gün,
Üç öğün,
Şeytanın sofrasından beslenirken;
Ve vicdanın terkettiği yerleri bile,
Parsel parsel satıp bölüşürken:
Gırtlağı kara bir deliğe dönüşmüş mahluklar,
Tükürsünler sessizliğimize,
Görgüsüzce ayıklanmış hissizliğimize!