1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
198
Okunma
Annem demişti her kalp hayatta bir kere sever.
Dikkat et gönül işleri şakaya gelmez.
Hep dik, fevri, keskin bir ruh oldum.
En çok da annemi dinlemedim bu hayatta.
Hep kendi bildiğim, kendi doğrularım...
Gerçeklikte griyi göz ardı ettim hep.
İnsan korktuğu şeye nasıl yakalanır kaçtığı şeyden nasıl yaralanır?
Benim dargınlığım kendime.
Artık kabul ettim, bir problem var.
Her dans ettiğim ruh kanamaya başlar.
Geride bıraktığım ne varsa kül, ateş benmişim demek ki derdim .
Her insan, genç ve korkusuzken biraz Nietzschelesir belli ki.
Ben ateş değilmişim bıçakmışım çok sonraları anladım.
Aslında, annemi dinlemem gereken bir konu varmış sadece.
Dinleyemedim.
Bir zamanlar hayalini hayalim yapmıştım,
Annem bugün bana o hayali hatırlattı.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz