Kapım her çalınır, “sen” der, koşarım
Çok özledim seni, diyemiyorum.
Yırtık bir resimle nasıl yaşarım,
Sensiz geçen günü sayamıyorum.

Sesin kulağıma dokunmasa da,
Kalbim senden hiç dert yakınmasa da,
Bu aşkın kitabı okunmasa da,
Hayalimde sana doyamıyorum.

Duysan belki dersin, “Bu aşk çok yüce.”
Bilsen, ağlıyorum gündüz ve gece.
Seninle yalnızım, gidiyor güce,
Yerine birini koyamıyorum.

Kendimle savaştım, kaybeden oldum;
Her gün, her saniye sarardım, soldum.
Aynalara küstüm, saçımı yoldum,
Kalbimden atamam, kıyamıyorum.

Dudaklarımda hep yarım kalan söz,
Bir tek sen anlardın ne demekti “öz”.
Uzaklardan seyret, eserin bu yüz;
Sevmiyor desem de, cayamıyorum.

Gönlüme bıraktın onulmaz yükü,
Yüreğime saplı, derindir kökü.
Nevin yazdı, çizdi; istersen oku,
Aşk urbası giydim, soyamıyorum.

05.07.2025
NEVİN ALCAN