YUTKUNDUM KALDIM

Bu gece aşkına bir masa kurdum,
Adını anarken yutkundum, kaldım.
Utanmadım o an, sevdayı sordum,
Yüreğim yanarken yutkundum, kaldım.

Elimde bir kalem, bir de boş kağıt.
Neyi karalasam, diyorlar: “Ağıt!”
Çıkıver karşıma, derdimi dağıt.
Gözden yaş inerken yutkundum, kaldım.

Halime acıyıp sorarlar: “Nerde,
Kim düşürdü seni çekilmez derde?”
Sandım, gözlerime çekildi perde,
Bilmeyen kınarken yutkundum, kaldım.

Sana kavuşmama olsalar elçi ,
Bu sevda tanımaz sınır ve ölçü.
Şu kırılmış kalbi sarar mı alçı?
İçerim kanarken yutkundum, kaldım.

Hayalin avutmaz, korkular arttı.
Koyup gittiğinde, aylardan Mart’tı.
Sevmediğin belli, unutmak şarttı.
Özlemle donarken yutkundum, kaldım.

Zamanla silinir sandım izlerin.
Hangi yöne baksam, orda gözlerin.
Aşkı parçaladı zehir sözlerin.
Yüreğim sönerken yutkundum, kaldım.

Rüzgârı dinlerim sağır olsam da,
Nevin’im, derdinle yanıp solsam da,
Bir yırtık resmine muhtaç kalsam da,
Hasretin sınarken yutkundum, kaldım.

05.07.2025
NEVİN ALCAN

çile yollarını çiğneyip geçtim
güneşte şerbeti kaynatıp içtim
bu aşkı divane sarhoştum seçtim
şerefe sunarken yutkundum kaldım

Müslüm BAYRAM

Vuslatı gelmeyen yorgun yılların
Yolcusuyum bende kuru çöllerin
Seraptan hayalmiş bende kulların
Yolunda dönerken yutkundum kaldım

Ahmet kara