0
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
124
Okunma
Kırılır insan,
Bazen içten, bazen sessiz…
Yorulur,
Düşer,
Sanki bir daha ayağa kalkamaz sanır…
Ama bil ki,
Umut, en ince yerinden bile sızar içeri,
Ne kadar karanlık olursa olsun,
Bir yerden ışık bulur kendine…
Toprak ne kadar çatlaksa,
Oradan filiz çıkar en çok,
Gökyüzü ne kadar griyse,
Bir o kadar yakındır mavi…
Sabretmek zor,
Beklemek yorucu,
Ama unutma,
Umut dediğin şey,
Hiçbir zaman tamamen tükenmez…
Bir gün bir bakarsın,
İçinde yine kıpırdanır hayat,
Bir bakmışsın,
Gülüşlerin geri dönmüş,
Yara izlerin çiçek açmış…
Umut kırılmaz,
Eğilir, bükülür, kaybolur sanırsın…
Ama bir bakarsın,
En karanlık gecenin sabahında
Yine sen ayaktasın…
5.0
100% (5)
