Mağdur bir iklimdi tekabül ettiğim ve ikilettiğim özlemlerim:
Hüznün arifesinde
Diktiğim sancağın kıblesinde
Örtüştüğümdü umut
Bir yanım kırık
Bir yanım dik, dimdik
Diklendiğim doğrulardan mikrop kaptığım
Şeytanın irinli nasırlarından
Dökülen nefreti görmezden geldiğime şahit Mevla.

Andığım dünüm yok artık
Ar bildiğim yüreğim savruk
Kıtalar aştım aşalı
Yazdığım dizelerde saklı
Maruzatım, mealimse en derinde
Tevazu yüklü göğün tanrısı alıcı kuşlar bir kere
Düştü mü peşime…

İnkârda zalim
İsyanı bitimsiz
Revnak gölgelerden kopup gelen dünümse isimsiz
Arz ettiğim
Arşı alaya çıkan yalnızlığın son nefesi
Hala saklı bedenimde
Rabbe yakın bir elem benimki
Salkım saçak mevsimin tembihi
Bir de babamdan yadigâr
Ölümle terbiye edildiğim kadar…

Önsezilerim dikiş tutmaz
Öfkem geçkin
Ön sözü günün geceyle bağ kurduğum
Yalnızlığımın seferi tanığı
Bir kuş kadar mıdır canı insanın?
Ya, bitmeyen ihtirası ve doyumsuz nefsi?

Ar bildim arz ettim
İlla ki sevgiydi kıblemde saklı:
İman gücümle ayakta
İdamesi ömrün yatıya kaldı madem döngü
Hüznün zamlı tarifesi
Ölümsüzlüğe nazire ettiğim günlerim yok artık
Atık bildikleri sevgi
Oysaki atıldı insanların sözüm ona yüreğinde gizli:
Aşkın ambarı sevginin meali…
Dikiş tutmayan bir araz
Dizlerimin bağı çözülürken
Arz ettiğim aralıksız nice niyaz

Bir kıblem bir de kalbim
Bir de kaybolan çocukluğum
Seferi tanığı bilinmezin
Peşindeyim umudun ve rahmetin
Ötelendiğim
Örselendiğim
Arzı endam eden günden nasiplendiğim
Önce Elham sonra efkârım
Nazım değil artık arzım
Nas ve Felak ve işte sancağım
Ruhumda saklı ve dikili
Bir önsezi bir öz veri ne ki ne?
Dilediğim umut ve merhamet
Çözülen dilinde yalnızlığın keramet
Kefil olduğum inancım ve saflığım
Kabul görmek uğruna kat ettiğim
Bu uzun ve dar koridorun kapısı
Tutunduğum tek dal Rabbin vefası ve sevgisi…

Dilediğim dillendirdiğim
Katık ettiğim kat çıktığım
Katleden zalime kaybolan ömre
Verilen her hüküm
Rabbim sağdıcım ve neferiyim
Kâh hüzün
Kâh umut
Kâh niyet
İçtimada geçen ömrü sarf ettiğim gel gör ki
Uğruna yollara serildiğim en yüce rahmet
Gelecektir illa ki Dergâhından Rabbin
Dilemması şunca zaman
Direndiğim katıksız hezeyan
Sönmeyen ateşim sağdıcım solumda katlı yasım
Yaş izim
Ve gizim…

Gizlendiğim değil saklandığımdan da öte
Sabrımı şükrüme katık ettiğim
Doğması adına umudun yeni günün
Güneşin ışığına sarılı mizacım ve meramım
İlla ki miladım olacak
Yeter ki;
Dinsin efkarın rüzgarı
O’ndan gelecek her şeye razıyım
Riyasız karşılıksız yaşadığım ve yazdığım
Sevdiğim ve inandığım
Külliyesinde Dergâhının kapısı açılsın yeter ki
Ardına kadar
Bandığım her an her şükür tek kutsalım…