0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
88
Okunma
Bir yazdan kalma sessizlik bu,
Gecenin koynunda saklı bir iz.
Ay, sustuğum her harfi duyar,
Yıldızlar, adını bilmeden sızlar.
Bir bank vardı, hep gölgeyi seçen,
Bir ağacın altında suskun bekleyen.
Orada unutmuştum bir gülüşü belki,
Rüzgâr alıp gitmiş, hatıra değil ki…
Zaman akarken cebimde taş gibi,
Bir resim yırtıldı içimde usulca.
Ne sen varsın, ne ben kalmışım,
Sadece anılar, küskün bir çuvalda.
Bir gün dönersen aynı sokağa,
O eski kırık fener yanıyor hâlâ.
Bil ki biri, adını anmadan seni
Hatırasız sevmeye devam ediyor hâlâ.
