“Bir insanın kalbi, başka bir kalbin yurdudur; öyle bir yurt ki, terk edildiğinde bile hâlâ ev kokar.”



Gözlerin…
oradan bakınca ben,
dünyayı kabuğundan soyan bir şimşek gördüm hep,
ve yıldırımın bile cesaret edemediği
bir sükûnetle öptüm her korkunu.
Kim inanır,
bir erkeğin susarak bile
bir kadını büyütebileceğine?
Oysa senin suskunluğun,
bana en büyük alkıştı;
kelimelerinin sustuğu yerde
yüreğin haykırıyordu çünkü.

Omuz omuza yürüdüğümüz yollar var,
asfaltına terimiz karışmış caddeler,
geceleri başımızı yasladığımız
sessiz, kirli duvarlar bile tanıktır bize
hayatın keskin fırtınalarından
birbirimizi avuçlarımızla çekip çıkardık.
Bazen dünya bile dönerken yavaşladı,
bizi düşürmesin diye;
öyleydi sevgimiz,
koca bir kainatı bile utandıracak kadar sağlam.

Anladım ki,
sevda bazen devrilen bir çınarın gövdesidir;
bir ömür susar,
ama gölgesinden vazgeçmez.
Sen de öyleysin bana:
bir yara kadar gerçek,
bir dua kadar sonsuz.

Seninle bölüştüğüm ekmeğin mayasında
yanmış hayallerimin küllerinden
biraz umut vardı,
gülüşlerimizde derman,
her sabah birbirimize doğrulttuğumuz
paslanmayan bıçak gibi
keskin bir inanç…
kimse bilemez.

Ben seni
öldüğün yerden dirilmeye cesaret ettiğim
tek tapınak bildim.
Issız bir şehrin sokaklarında
kapı kapı gezip
sana yuva aradım;
en sonunda
kendi kalbimde bir odan var dedim sana,
anahtarını da hiç geri almadım.

Sen,
ekmeğin kabuğunda bile çoğalan
bir bereket gibisin;
varlığınla dokunduğu her şey
filizlenir, yeşerir, güzelleşir.
Öyle ki,
en zehirli öfkemi bile
senin adınla mayaladım,
zehirden bal döktüm avuçlarına.

Sevemez kimse seni,
benim bozkırda bir başıma büyüttüğüm
çorak sabırla sevdiğim gibi.
Ne ellerin yorulur,
ne gözlerin kararır bende…
çünkü seni kendimden bile
esirgeyip sakındığım
bir sırla korudum.

Bir gün
ikimiz de bir mezar taşında uyurken bile
inan ki,
adının hecesi
dudaklarımda çiçeklenmeye devam edecek.
Bir ömrün yetmediği
bin ömre sığmayacak bu sevgim,
çünkü sen benim
hayatla inatlaşarak büyüttüğüm
en büyük mucizemsin.

Kimse sevemez seni,
benim sana yetemediğim yerlerde bile
sana dua eden dilimle
sevebildiğim kadar.


“Bir insanı yaralarından tanırsın,
ama sevdasından bağışlarsın.”




Peri Feride ÖZBİLGE

"Kalbimin en derin yerine, aşkla "

29.06 2025