Yeniden dönelim o küçük parmaklara,
O pembe yanaklılar olalım yine
Camdan seyredelim birbirimizi,
Kızarsın yanaklarım,
Bana el sallayınca sen

Ben örtüyü yürüteyim ablama çaktırmadan,
Sen mutfaktan aşır üç beş yiyecek
Sorarlarsa sen Ayşelere ipe,
Ben Ömerlere top oynamaya
Dur bir de ayran yapayım sana
Mayası yeni tutmuş yoğurttan

Şöyle yoldan uzak bir yerinde bahçenin,
Dut ağacın gölgesi altına mesela
Serelim turuncu kareli sofra örtüsünü
Sen hazırlarken yemekleri,
Bende işe gideyim yalancıktan.

Ben baba olayım, sen anne
Oyuncak bebeğin oğlumuz olsun
Ben ikinize uydurma masallar anlatırken
Ayaklarında uyut ağlayan bebeğimizi.


Sonra uzanalım yan yana,
Gözlerimiz birleşsin gökyüzünde
Ben bulutları hayvanlara benzetirken
Elimi tut sen birden bire.

Kırmızıya kesen yüzümle
Utangaç tebessümler yollarken sana
Sen yaşından büyük laflar et bana;
— Büyüyünce hiç ayrılmayalım olur mu?

Annen balkondan çağırırken seni
Akşam olmuş farkına bile varmamışız
Nasıl yaptıysam öpmüşüm seni yanağından
Aynı o filmdeki kız gibi bakmışsın gözlerime
Ben o an dünyanın en mutlu yerinde.

Kaçar adımlarla evine koşarken
Arkandan öylece bakakaldım ben.
Ablama onunla biz evlendik dedim
Okşadı başımı, sevdi, güldü.
Annem duyunca bir temiz dövdü.


İşte o zaman anladım.
Sevmek zordu, acıydı, yasaktı
Ama tadı dondurmadan bile güzeldi
Hele senin yanaklarındayken…


lacivert