Gökler ötesinden çıkmazsa izin
Bu sene yanına gelemem oğul
Ateşi sönmezse hasretimizin
Akar gözüm yaşı silemem oğul

Akıl ermiyor ki Hakk’ın işine
Bir dert biter biri gelir peşine
Bir yolunu bulup ânın dışına
Bir türlü kendimi salamam oğul

Yakınlarım bana attı iftira
Arsızca çaldılar yüzüme kara
Kapanmaz bağrımda açılan yara
Ben artık eski ben olamam oğul

Pisleyen pisledi yedığı kaba
Yok oldu böylece ömürlük çaba
İmanım inancım tamdır hesaba
Kimsenin ahini alamam oğul

Zorda belli diye adamın hası
Sabır çeşmesinden doldurdum taşı
Avuttum gönlümü bıraktım yası
Yine de özümü bulamam oğul

Gölgeli fikirler aklı soldurur
Umut yaşatırırken yeis öldürür
Zaman ne getirir neyi götürür
Senden fazlasını bilemem oğul

Yetmiş yıl yaşadım yedi senede
Kaderime isyan etmem gene de
Hasretin ateşi sönsün sinede
Bundan gayrısını dilemem oğul


Zeynel Toprak