Bir esnaf lokantası…
İçerisi et suyu kokar, dışarıda gün sonlanmakta.
Terinos oturmuş banka
Yanında Tontonitos — gözleri lokanta camında.

Arkadaki camide sohbet sürüyor,
Mikrofondan dökülen sözcükler:
"Sabreden kazanır…
Oruç, en yüce ibadettir…"

Ama hoca tutmaz oruç,
Şekeri varmış,
Yine de anlatır orucun faziletini,
Bir hurma gibi tatlı, ama biraz kuru.

Gençler sabırsız,
Bir gözleri camide, biri plastik tabakta.
“Ne zaman bitecek bu sohbet dayı?”
diye fısıldar biri Terinos’a.
Terinos cevap vermez,
Gözünü ezanın renginde bir buluta dikmiştir.

Ezan okunur nihayet.
Hoca cümlesini yarım bırakmaz:
“Ve oruçlu kulun duası,
O vakitte geri çevrilmez…”

Çorba kuyruğu uzar,
Bir el uzatır plastik tabağı,
Bir başka el bir dilim ekmek…

Terinos sırasını beklemez.
Bankta oturur.
Gökyüzüne bakar ve kendi duasını mırıldanır:
“Bir gün de bir çorba değil,
Bir kelime doyursun insanı…”

Tontonitos başını Terinos’un dizine koyar,
Ve orucun sessizliğinde
Birlikte beklerler…
Sıra, bazen çorbada değil,
Hayatta da geç gelir çünkü.