6
Yorum
22
Beğeni
0,0
Puan
218
Okunma
Sığındığım bir limandı bakışların,
gözlerinden sürgün edilince
karanlığa ikamet ettim sevgili.
Kalbim bir kaçak göçmen şimdi
duygularının sınırında,
her gece iltica ediyor adını andığım dualara...
Bahardı,
göğsümde tomurcuklanan cümleleri
tek tek don vurdu.
Sensizliğin ayazında kurudu içim;
hatıralarına sarınıp ısıttım kendimi
hatıran, en kalın kabanım oldu.
Ben
bir dağ evi sessizliğinde
sana şiir kurdum;
sen
şehir gürültüsünde
beni unuttun.
Yüreğimin nüfus cüzdanı yırtıldı ellerinde,
beni aklının vatanından ihraç ettin.
Kimliksiz bir sevdayla
dolaşıyorum artık içimde,
ne seninle yurttaşım,
ne sensizlikte hürüm.
Kimi zaman
bir portakal çiçeği gibi aniden düşüyorum
hatıralarına.
Kimi zaman
lavanta kokulu bir yalnızlıkta
kendimi buluyorum
her şey sende başladı,
ama hiçbir şey seninle kalmadı.
Ve şimdi,
dudaklarımdan dökülen her kelime
kaçak bir mülteci gibi kovuluyor senden.
Ben hâlâ
bir zamanlar sevdiğim gözlerinde
bir sığınma hakkı arıyorum.
Ben seni,
adını bilmediğim bir sokakta üşürken sevdim.
İçimde bir çocuk vardı
elleri cebinde, gözleri kıyamette.
Sen her gülüşünle bahar kurarken içime,
ben her susuşunla kışa döndüm sevgili.
Hiçbir takvim tutmuyor artık seni.
Gözlerinde zaman bile
yolunu kaybetmiş bir göçmen gibi...
Kalbim,
kaç kere vize başvurusunda bulundu
aklının kenar mahallelerine
ama her defasında
“yer yok” dediler,
“sevda kontenjanı doldu…”
Bir imzan eksikti ömrümde,
onun da altında başkalarının sesi vardı.
Ben seni tek başıma sevdim,
ama çoğul yalnızlıklar yaşadım seninle.
Şimdi her gece
kulağımı kalbime yaslayıp seni dinliyorum.
İçimden sen geçerken
hiç kimseye anlatamadığım cümleler büyüyor içimde.
Beni bir tek sen anlardın,
ama sen de,
artık beni duyamayacak kadar sustun…
Peri Feride ÖZBİLGE
22.06.2025
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
