Aklının vatanından sürgünüm,
Adımı unutmuş haritalar gibiyim artık gözlerinde.
Ne zaman seni düşünsem,
bir hudut kapısı kapanıyor içimde.

Gözlerinin hududunda kaçağım,
Her bakışında tutuklanan bir cümleyim ben,
söylenmeden kalan bin dua,
yakalanmadan geçmeye çalışan bir özlem…

Ben seni yitirmeden önceydim,
Şimdi her halim,
bir vedanın gölgesinde büyüyen yalnızlık gibi.
Sensizlik bile sensiz değil artık.

Sığındığım sen, kovulduğum sen,
Ne garip değil mi?
Bir zamanlar evim olan kucağın,
şimdi en soğuk gecem oluyor.

Hatıranla ısınan kalbim,
Yangın yeri şimdi…
Ama hâlâ senden kalan her kıvılcımı
ürpererek saklıyor içimde.

Kimliksiz bir aşkın vatandaşıyım,
Ne senin gözlerin tanır beni,
ne kalbim gidecek başka ülke bulur.

Seninle değil, sende kayboldum,
Beni unutman kayboluş değil de nedir?
İzini silmeden yürüdüğüm her yol,
sana çıkar hâlâ…

Bir bakışın gümrüğünde tutuldum,
Dudaklarında yalan yoktu belki,
ama gözlerin
beni geçirmedi hiç kendinden.

Adı konmamış bir ayrılığın şiiriyim,
Hiç yaşanmamış gibi,
ama hep içinde kalmış bir öykü gibiyim.

Gözlerinden sınır dışı edildim,
Gözyaşlarımı bile sakınır oldum senden;
çünkü sen ağlamamı bile hak etmedin belki.

Lavanta yalnızlığı sardı göğsümü,
Mis gibi kokar bazı ayrılıklar.
Ve en çok onlar acıtır.

Portakal çiçeği sürgünü oldum ben,
Baharın ortasında düşen tek bir tomurcuk gibi,
hem açmamış hem solmuş bir sevdayım.

Hatıraların içinde sığınak aradım,
Ama her anı
bir duvar gibi üstüme çöktü.

Kirpiğime düşen göçmen cemre,
Bir zamanlar senin adınla ısınan gözlerim,
şimdi her bakışta biraz daha buz tutuyor.

Baharın yetim kaldığı kalp benim,
Ne ilk cemre geldi içime,
ne son umut.
Hepsi senden önceydi…

Şiire mülteci bir sevdaydım,
Kalem bile beni yazarken ürktü.
Seninle konuşulmayan her şey,
şiir oldu içimde.

Gözlerinle başlayan sessizlikte,
en çok susmak yoruyor beni.
Konuşsan geçecek belki,
ama suskunluk daha çok öldürüyor.

Aşka vize vermeyen zamanlar geçti,
Biz tam sevecekken,
bizi sınırdan çevirdiler.

Dilsiz düşlerde sen vardın,
Uyanınca hep eksik kaldım.
Bir şey söylemedin hiç
ama ben seni en çok sustuğun yerden anladım.

Şafak tazesi düşlerim vardı,
Şimdi hepsi yorgun,
artık doğmuyor o sabahlar.


Peri Feride ÖZBİLGE

22.06.2025