Sorguluyorum kendimi bazen
Ne oldu da bu rüzgar tersine döndü
Zorluklar üst üste geldi
Bu hayat bundan acı ne yaşayabilir ki bana
Yalnızlık yapışmış yakama,kurtulamıyorum
Adının geçtiği her yerde kulaklarımı kapatıyorum
Kendimi bir aşkın bekciliğini yaparken buluyorum
Her sevda sen olmus, senin adın olmuş
İnkar edemem,güzel günlerimiz oldu
Yüreğime ukde olan ,sessiz sakin şekilde
Deniz kenarında oturup martıları izleyemedik
Geceleri yağmur altında ıslanamadık
Özgürce yürüyemedik karanlik sokaklarda...

Hüzünlü olsa da mutluluklarımız vardı
O günlerde telefon da yoktu konuşmaya
Hayaller kurduğumuz gecelerimiz vardı
Seni tenha yerlerde beklediğim günlerim vardı
Salıncakta sallanan çocukları seyrederken
Yüzüne bakmaktan utandığım anlar. ardı
Elini tuttuğum zamanlar avuçlarının terlediği anlar vardı
Şimdi yine aynı yerde beni bekliyor olsan
Gideceğini bile bile yine gelirdim
Bu sefer korkulardan sıyrılıp
Cesaret edemediğim, keske dediğim ne varsa
Bu sefer ağac yaprağı değil de
Elini tutar sıcakligini hissederdim.
Yine gideceğini bilerek.
Senden sonra gözyasi ile gececek günleri göze alip
İki gün daha fazla yaşamak için gelirdim

Hiç gectin mi Sarayburnu sahilinden
Yaşadığımız o anıları hatirlamak istedin mi
Ben gidemiyorum o deniz kenarlarına..
Çok uzağında kaldık o anıların ve hayatin
Çoktan bitmiş senin tutku benim aşk dediğim duygular...
Ben (seni)unuttum diyerek kandırdım herkesi de
Sen gerçekten unuttun mu o günleri sevgili...!!!
Unutmadım,yillardir sokakığında dolandım durdum
Esen rüzgara nede yağan yağmurlara aldirmadan
Üşüdüm sensizliğin rüzgarinda,suçlamiyorum seni insan bile bile yalanı yaşamak ister mi?
Bu kadar zayıftım sana
Bu kadar yok olmusum sevdadan yana...

Bazen diyorum ki yırt at sana yazdığım şiileri
Kelimeler yan yana sıralanmış
Senin olmadığın bir beni anlatıyorum
Anlamsiz bir sekilde...
Gidene soramadığımdan
Kalanın ıstırabı daha çok sandım
Hiç ihanete uğramadığımdan da değil
Yarası her zaman taze hançerle dolaştım
YEŞİLIRMAK