Çöktü karanlık oldu gece,
Tek bir haber yok senden yine
Ben seviyorum diye de sevinme
Ah çok az kaldı yenilenmeme

Yenilik iyilik mi getirir?
Yoksa olmadığın gibi davranmak mı denilir?
Bilmem yarim lakin,
Atacağım seni bu laf anlamaz kalpten.

Sevdim, kalbim alışık değildir sevdaya
Sevdadır ağır basan bu vücuda
Lakin benim yarim,
Kuş olup uçacak bu ağırlık semaya.

Bu umudumdur, beynimin vadettiği.
Unutacağım ben seni.
Lakin unutamadığımı yarim bilmelisin,
Kalbim istemiyor sensizken beni.

Sen her gün başka bir yürekte konaklar iken,
Benim kalbim kendi ellerimde, damarları diken,
Lakin ah ne isterdim,
Sen olsaydın dikenlerim sana olurdu fesleğen.

Onun da hep soğuk mudur elleri?
Yoksa ısıtır mı senin güzel ellerini?
Lakin neyse...
Tutsun elleriniz birbirininkini.

Belki bugün olmadı hayallerimiz,
Ne de güzeldi Elif’li düşlerimiz.
Lakin ne gelir elimden?
Artık düşlerimiz, oldu sizin hayalleriniz.

Ben yapayalnız kavrulur iken odamda,
Onun ol attığın her adımda.
Lakin yok çok sevdim.
Çok sev, ben beceremedim...