ben seni hiç beklemediğim anlarda aradım
umulmadık mevsimlerde
korktum unutunçlarımda..

bilahare gülümsüyordu yüzün
otuzlarında beliren çizgilerin
güzel bir resme konan son rötuşlar gibiydi
enfesti, betimsizdi..

şimdi yeni renklerinle açıyor bahçemde ki çiçekler
ve kokladıkça seni anımsıyorum..

"benden bir yere gidemezsin" demiştim
ve öyle de oldu;
hâlâ sokağımda hissediyorum ayak izlerini..

ve her şeye rağmen unutamadın biliyorum, o gün yazdığım şiiri
bir yerlerde lisan-ı hâl ile anıyorsun beni..

göğsümde büyüyor avuçların
hissediyorum
anlatamıyorum
senden başka yok şifa hazinesi..

belki tanımlayamam Veli ya da Süreya gibi
fakat sırılsıklam aşığım Mecnun misali..

kurtar karanlığımdan beni
aydınlığın en hoş hüzmesi..

çıkar yüreğinden şu tükenmez nefreti
yürüyelim birlikte, bak tükeniyor ömür sermayesi..