"Nesnellik", iki bölümden oluşan yapısı, hem içsel bir gözlem hem de evrensel bir hakikati aralıyor. İlki, özgürlük ve tutsaklık ikilemini ele alırken; fiziksel olarak özgür olan bireyin ruhsal zincirlerine dikkat çekiyor: “Kelepçesizsin, ama benliğin tutsak…” Bu çelişki, bireyin kendi içindeki duygusal ya da zihinsel hapishaneye dair derin bir sorgulamayı yansıtır. İkinci ise acının doğasına dair güçlü bir gözlem sunuyor. “Acı ağırdır! Ancak anlatılırsa; taşınabilir.” dizesi, acının bireysel deneyim olmaktan çıkarak paylaşım yoluyla hafifleyebileceği fikrini yalın ama etkili bir biçimde ortaya koymuş (bence kime ne kadar güveneceğinle de bağlı). Şiir genel olarak nesnelliği ön plana alsa da, insanın iç dünyasına dair derin bir empati ve farkındalık barındırıyor; Toni Morrison alıntısıyla birlikte okunduğunda, tanımların gücünü ve anlatının özgürleştirici etkisini vurgulayan sade ama çarpıcı bir bütünlük sunuyor (fakat okuru bir tuzağa da çekiyor). Kendi adıma düştüm mü ne :))

Saygıyla

Benlik özgür mü?
Kelepçesiz görünür,
gölgesi zincir

acı dinlenir
sözle hafifler kalpler
paylaşmak yeter