Her defasında şerrin kapısını aralayan
Tüm güzelliği, iyiyi yetim de bırakan
Darlığı mihenk edip fevriliği öncü kılan
Aydınlığı çevirenlerindir kapkara geceye
Edep ne derin bir mevzuudur özü bilene.

Ne yazık ki en başta egoları yangındır
İşin hakikatlerini bilenlerse pek azdır
Al kalemi eline yazdır ki neler yazdır
Sonbaharın deminden beslenecektir
Noksanlığı elbette kışlara yaslanacaktır.

Her tavrın, düşünüşün, duygunun rotası
Edep, hakkıyla bilene yaşatmaz da amanı
Ne var ki pek zordur tercihinde hayatı
Ya her şerre tüm zorluğuyla katlanış
Ya da müşkülünden kaçınıp olur kaçış.

Neden onca rengi varken hayat fludur
İnsanoğluna şu edep en büyük lütuftur
Kıymetini bilmeden geçen günlere yazık
Hayat sofrasında o en büyük azık.

Kimine ağırdır yükü, varmaz yanına
İçten içe tüketir zehir katar kanına
Onca ezaya, derde onunla yol alınsa
Açılacak kapılar nasıl da gül destedir
Dile pelesenk edilecek edep bestedir.

Varsın kimse anlamasın özündeki iyiyi
Ve hatta sansınlar ki düzen böyleydi
Oysa kusurlar birikir de aşılmaz olur
Edepten mahrum hayatlar elbet savrulur.

Derler ya beş şartı vardır İslâmın
Edep husunu bence en başa yazın
Onsuz hangi duruş değer kazanmış ki
İnsanların en büyük sınavı önce edepti.


Oğuzhan KÜLTE