0
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
119
Okunma
yalnızlığıma,
soğuk kahveme,
camımda tüneyen kuşlara,
uyanmaya en çok da uyku ile düş arasında gel gitlerin anlamı anlamsızca savurmasına,
sonra aydı gün,
bir horozun acı ötüşünde,
bir acı kahvenin soğukla mücadelesinde,
bir elektriklenme belki yel dokundu belki de çarptı bir ayaz,
geç kaldım,
günü çarşaflardan,
geceyi yıldızlardan,
söküp atmaya,
şimdi ne varsa hayatımda,
değer, değmez,
bir çöp kutusuna,attım, attım,
yüreğimi de sökebilseydim, değmeyenlere değdiği için geç kaldım
sabah uykularından sıçrayarak uyandım…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (5)
