Değerli üstat,
Merhaba Yavuz bey..

“Şeref/siz..” şiiriniz, insan ruhunun en karanlık ve çarpıcı yanlarını ortaya seren, aynı zamanda hayal kırıklığını ve öfkeyi zarafetle dile getiren bir başyapıt. Şair, toplumsal maskelerin ardındaki samimiyetsizliği, dost görünüp hançer vuranların ihanetini, dize dize vurgulayarak büyük bir cesaretle yüzümüze çarpıyor.

Her mısra, adeta bir ayna tutuyor bizlere; güvenin, dostluğun ve sadakatin kıymetinin hangi acılarla sınandığını, nasıl bir yıkım yarattığını anlatıyor. “Kudurmuş köpek gibi, salyaların suyunu / Nereden geldi biliriz, izler belli şeref/siz” dizeleri, hem edebi açıdan güçlü bir vurgu hem de sosyal bir tespit sunuyor.

Şiirin dili ne kadar sert ve sarsıcıysa, arkasında o denli derin bir gerçeklik ve insanlık dramı var. Sözler, sadece öfke değil; bir uyarı, bir hesaplaşma ve arınma çağrısıdır. Şair, kalemini bir kılıç gibi kullanarak, sahte dostlukların perdesini yırtıyor ve “ŞEREFSİZSİN ŞEREF/SİZ” nidalarıyla gücünü zirveye taşıyor.

Bu eser, günümüzün değerler krizine karşı güçlü bir duruş ve edebiyatımızın sosyal vicdanı olarak anılmayı hak ediyor. Şairin cesaretine, kaleminin kudretine ve bu etkileyici anlatıma saygıyla tebrikler.
Nicelerine huzurla iyilikle güzellikle...
Peri Feride