Saat sabahın dördü
Saçım sakalım pus tutmuş sabahlarıma
Ölüm kancası yakamda
Soğuk.. ıssız..
Yanlızlık kol geziyor dört bir yanımda
Dedim ya saat sabahın dördü,
Bir hastahanenin soğuk odalarında
Ayaz vurmuş cüsseme...
İçim buz kesmiş
.., donuyorum
Gelirsin diye Azraili oyalıyorum
Yani anlayacağın sevdiğim
Ben kimsesiz
Ben...
Ben sensizce ölümü bekliyorum..

Ey sevgili
Yetişmelisin son nefesime
Son kez söylerken duyurmalıyım sana sesimi
Duymalısın ...
Sana anlatamadığım beni öldüren o büyük sevgini
Karşılıksız aşkımı feryad figan sana anlatmalıyım
Sabahı makber kokan bir gecede
Avazın çıktığı kadar gönlünü dağlamalıyım
Seni hıçkıra hıçkıra ağlatmalıyım

Sen beni dünyada sensiz bıraktın
Ben seni bensiz bırakmalıyım

Gözlerine bakarken gözlerim
Ve gözyaşlarım
..son kez dökerken yağmurunu avuçlarına
Aşkın ızdırabını son kez yaşamalıyım
Ve...
Ben acısını yaşarken sensiz gidişlerin
Sarmalısın beni yokluğunun kefenine
Başımı...
Başımı omzuna koyup ölüme uyumalıyım,

Vasiyetimdir
Vasiyetim olsun ey sevgili
Bir avuç toprak at mezarıma
ve...
Bensizlikten öldü..
Bensizlikten öldü yazdır MEZAR TAŞIMA..


Yavuz Sultan Öztürk
[email protected]..