Hastahane...

Hastahane denir, uzun koridor
Dolupta hıncahınç, hiç boşalmıyor
Gündüzü curcuna, gecesi sükun
Orda çığlıkları, kimse duymuyor

Teskin eder serum, avutur seni
Gözünde hiç olur, dünyanın deni
Dönüyor yaşamın, yeldeğirmeni
İnsanlık hiçmi hiç, ibret almıyor

Gözlerde sözlerde, hüzünlü telaş
Kahkahalar biter, telaş canhıraş
Düşünüp düşünüp, kendinle savaş
Nicedir durumlar, merak etmiyor..

Sağına soluna, bakar durursun
Gerçek dost yareni, sorar durursun
Sahte gerçeklere, neşter vurursun
Kaskatı yürekler, vicdan bilmiyor...

Bol bol düşünürsün, dostu düşmanı
Kim sahte kim gerçek, ahde vefanı
Anlarsın menfaat, arıkovanı
Canıyla uğraşır, umursamıyor

Hani o eşşis dost, hani arkadaş
Duygusuzluk sarmış, kalpler olmuş taş
Vazgeçersin sonra, bak yavaş yavaş
Dost düşman orada, ayıklanıyor,,,,

Demek ki menfaat, her şeyden öte
Bir kemik uğruna, dönmüşler ite
Necis meclisinde, dalıp sohbete
Akıbet ne ola, kafa yormuyor

Artık nokta koydum, sahte ne varsa
Yaktım meşaleyi, kimler yanarsa
Dirhem yal için kim, kime kanarsa
Sildim defterimden, gıkı çıkmıyor

Yazarım gerçeği, kaçsa da ölçek
Sen ben o bu şu, herkes ölecek
Mizan terazisi, hesap görecek
İçimde yaralar, artık savmıyor

Yavuzum yazarım, çok şeyler gördüm
İçime mezardan bir, duvar ördüm
Dünyada çözülmez, artık kördüğüm
Ölüm er geç gelir, hesap yapmıyor

Ünsüz Şair TURABOĞLU
Yavuz SULTAN ÖZTÜRK
( [email protected] )