Bir mektup yazmışsın, kalem elinde,
“Sevmiyorum, vazgeç artık.” diyorsun.
Aşkımız gezinir köyün dilinde,
“Sevmiyorum, vazgeç artık.” diyorsun.

Hatıralar kaldı, dilimde acı,
Sözlerin batıyor, dikenin ucu.
Gözlerim kan oldu, gecenin üçü...
“Sevmiyorum, vazgeç artık!” diyorsun.

Kendine yeni bir hayat kurmuşsun,
Beni soranları bir bir kırmışsın.
Demek ki kararı çoktan vermişsin:
“Sevmiyorum, vazgeç artık.” diyorsun.

Seni düşünürken gecem uykusuz,
Ciğerlerim yanar, aşkına susuz.
Neden kalbin ruhsuz ve de duygusuz?
“Sevmiyorum, vazgeç artık.” diyorsun.

Sözleri sineme vurdu,bir satır
“Sevmiyorum.” demiş... Bu nasıl satır?
Yaşanmış günlerde yok muydu hatır?
“Sevmiyorum, vazgeç artık.” diyorsun.

Saçlarımda parmak izin duruyor,
NEVİN’in halini Allah görüyor.
Felek tokadını tekrar vuruyor...
“Sevmiyorum, vazgeç artık.” diyorsun.