______


Kırmızı bir gecede
beyaz güller yakıyorum,
Kimin içini ısıtır bilmem
ama içim,
tenhalıkta donuyor.

Artık aynaya bakmıyorum,
çünkü tanımak istemediğim biri
beni izliyor oradan.
Bir zamanlar
şiirle uyuyan
o deli kızı,
artık kimse masala inandıramıyor.

Kalbim
geçmişin küllerinde hâlâ sönmemiş,
ama gözlerim,
göğe değil,
gidenin ayak izine odaklı.
İhanet mi?
Zaten her kadın biraz oradan geçer
ama en çok
sadakat sandığı suskunlukla vurulur.

Bir hayal gördüm dün gece,
ben büyümüşüm,
ama içimde hâlâ
yarım kalmış bir oyun saklı.
Üstü örtülmemiş bir gülüş,
bitmemiş bir cümle
ve senden kalan
tek hatıra:
“Ben senin düşmanınım artık” diyen bir veda.

Arsız değilim artık.
Ama gururluyum.
Hayatın
bütün gaddarlığını
bir mendile saran kadınlar gibi,
suskunum,
çünkü bağırınca bile
kimsenin duymadığı bir coğrafyadayım.

“Unut” diyorlar,
sanki hafıza bir eşya,
kaldır dolaba,
gitsin.
Ama bilmezler,
kadınlar bazı acıları
rahminde taşır…
Kendini bile doğuramaz hâle gelene dek.

Ağustos sıcağında
üşüyen bir çift elim var hâlâ,
Tutsa biri
ya donacak
ya tutuşacak.

Ve ben hâlâ,
kırmızı bir gecede
beyaz güller yakıyorum.
Ne içim aydınlanıyor,
ne karanlık susuyor.

Ama yeminim var:
Bir daha kimse için
kök salmam.
Ama
bir daha kimse için
rüzgârda da savrulmam.


Peri Feride ÖZBİLGE
07.06.2025