Bir sensizlik daha ısmarladı bu gece
ayazlı
ve soğuk.
Kucaklıyorum yalnızlığı çocuğum gibi,
kundaklıyorum hasreti
uyutuyorum ninnilerle…

Hayalin karabasan olup çökse de üzerime,
uçurumlardan düşmek
karanlığa sokulmak olsa da seni yaşamak
bıkmayacağım seni düşlemekten.
Serzenişlerimin sesi ağlatsa da bulutları
yine yenilsem de sana
kanatlarımı kırsa da fırtınalar
İstanbul’a yaşlı gözlerle bakarken
yine sen olacaksın aşkın adı.

Biliyorum,
kaldırımlarda izlediğim izler senin değil,
ardımdan çalınan ıslıkta nefesin yok;
eskisi gibi değil şarkıların tadı
güftesi yalan
bestesi bozuk
makamı yok sensiz hayatın.

Biliyorum yine seveceğim seni;
yüreğime bıraktığın ‘eyvallah’ı
acılı gitmelerini
ve sancılı sözlerini avuçlarımda tutup
aynı yerde
aynı gecede yine seni bekleyeceğim.

Kendime sığındığım zamanlarda
seni arayacağım bende;
rüyalarımın çıkmayan yorumu olsan da
yaralarımın sızısı
gönül defterimin son sayfasısın sen,
alnımdan silinmeyecek adın
seni asla unutmayacağım…