İnsan, iç dünyasında yaşar en çok.
Dış dünya, çoğunlukta üşütür insanı.
Sadece üşütse önemi yok,
Yaralar tüm benliğini,paramparça.
Bazen yüreğini söker yerinden acıyla,
Bazen atar uçurumlardan,
Bir başına yapayalnız, yaşarsın ama,
Koca şehir dar gelir sana.
Yorgun kalbin, ne etsin gayri.
Kalpsiz zalim, hiç etmişse aşkını;
Söz ne etsin, kırgın yüreğine..
Adını kalbine yazsan, unutmasa yürek,
Çıkar yolun yolsuza, düşmüşse eğer,
En çok sevişmelerin, kalır aklında.
Vurgun yemiş, gönül bahçem de
Hayal olur, içinde koca dünya ..
Fikrin de ince sızı sevgilin.
Aşkın, yaşlılık anıların olur, bir gün.
Hırçın dalgaların parçaladığı, sandal misali.
Alır hayallerini, ayrılır kökünden.
Ölümsüz, kıştır artık, borandır çektiğin !
Ayaz geceleri, sabahlar gözlerim.
Aşksız geçen hayat,zordur çekemezsin
Sar yaranı, saran bulunmaz gayri.
Vefasızlığa mı yanam, çaresizliğime mi.
Küçücük bir kalbe sığarken dün;
Aşksız, eser tüm rüzgarlar .
Ömrün biter, yol olur bir gün
Sığamazsın, koca dünyaya..

-----------Haydar ATA

Şubat 2015