Bayram geliyor...
Ama sessiz.
Bir yerlerde davul çalıyor belki, çocuklar şeker topluyor,
Ama içimde sessiz bir yolculuk bu.
Ne zaman bayram gelse, bir yoklama alıyor yüreğim:
"Kimler eksik bu sene?"
Cevap hep aynı:
"En çok kalbimizde olanlar..."

Vakitli vakitsiz gidenler…
İçimize düşen yangınlar gibi.
Bayram sabahı yoklukları daha çok hissediliyor.
O sevdiğimiz sesin, o tanıdık gülüşün,
O "bayramın mübarek olsun" diyen nefesin yokluğu...

Bayram sofraları kurulur,
Ama bazı sandalyeler hep boş kalır.
Bardak konmaz, tabak hazırlanmaz.
Çünkü gelmeyecek olanlar vardır artık.
Ve biz sadece bir dua koyarız onların yerine.
Belki bir Fatiha, belki bir gözyaşı sessizce süzülen...

Duygular düğümlenir boğazımıza,
Çocukların şeker sevinciyle avunur kalbimiz.
Ama bir yanımız hep yarım.
Çünkü sevmek kolay,
Ama hasretle yaşamak zor.

Eğer bu bayram da gözlerin birini arıyorsa kalabalıkta,
Bil ki yalnız değilsin.
Ben de arıyorum.
Ve bulduğum tek şey, dua…

Tüm sevdiklerimize rahmetle…
Geride kalanlara sabırla…
Kalbimizde eksik kalanlara umutla…

Bayramınız mübarek olsun.
Gelmeyenlere inat,
Kalbimizde hep var olanlara selam olsun.