FETH-İ MÜBİN, 1453

Peygamber müjdesine, hıncahınç yarış bu cenk
Bin dört yüz elli üç’te, Hak’a yakarış bu cenk

Hep bu meram uğruna, çıkılmıştı fethine
Taşımıştı haberi, Ak’şemsettin ehline

Elden ele kuşatma, fetih zafere gebe
Fatih’e nasip oldu, istemişti sahabe

Koşulurdu bu yüzden, ne olursa nereden
Korku salmıştı rüzgâr Bizans’a Edirne’den

Boğmak var ya boğulmak, Boğaz’ın sularında
Fatih’i sarmalayan neydi uykularında

Aşılmaz dedikleri surları yıkan neydi
Sînede iman varken, gerisi hikayeydi

Haliç’i aşmak için, mehmetçikle beraber
Bir çağ kapanıp bir çağ açılacak bu sefer

Karadan yürümüştü, gemiler İstanbul’a
Hak isterse gösterir böyle ne yollar kula

Bu fethin olsun diye meramı hep dipdiri
Ayasofya kürsüsü, çağlar üstü bildiri

Şimdi sahî yeniden, dön özüne İstanbul
Müsterih baharları, sür yüzüne İstanbul

Uğruna değil mi ki, bilenir kılıcımız
Hilâledir sevdamız, haçadır hep hıncımız

Fatih’in kabzasında, zaferini hatırla
Eğer kıymetin varsa bu biricik hatırla

Hatırla burçlarında, Ulubatlı Hasan’ı
O destâna gitmenin gelmedi mi zamanı

Ya anımsa fethini ya tekrar kendini bul
Düşün hangi mânayla yoğruldun sen İstanbul!

Mayıs/2019

F. Selçuk Soylu