20. YÜZYILIN FİKİR BAŞBUĞUNA

Sen ey ulu dağların zirvesinden seslenen
Hep fikirle yol alıp fikirle nefeslenen

Sen ey pürtelaş koşup kalkan olan sipere
Çelik gibi bir dille bâtılı çarpan yere

Sen ey, sen ey, aşkının buğusu arşa değen
Hakikat karşısında dâimâ boyun eğen!

Kaç güzergâh kaç kulvar açtın ömür bahtında
Hep sen oldun bu kavruk çağda fikrin tahtında!

Gözlerin vecd sarmalı, meramınsa pek kutlu
Genelde ümmet ufkun merkezde Anadolu!

Yaktığın her bir ateş kaç ihtilâli saklar
Sana engel olamaz sarp yokuşlar, tuzaklar

Nasıl yok saysın zaman, nasıl görmezden gelsin
En ceberut bendlere rağmen çağlayan selsin

Hakk’a bağlı bir gençlik hayâliydi hayatın
Kime ilham olmadı rüyasında san’atın

Sarsılmaz bir cehd ile alnın açık yüzün pak
Gönderinde her daim göz kırpsın diye sancak

Türk-İslâm dâvasıyla mücessem hayâllerin
Toprağın üstündedir hâlâ senin hâllerin

Büyük Doğu derdin hep, diğerleri nadasa
Meftûnuz herdem sana borçluyuz o mirasa!

Ocak/2021

F. Selçuk Soylu