12
Yorum
43
Beğeni
5,0
Puan
379
Okunma

Bu şiirimiz, adaletin sesiyle başlayan bir sorgudur.
“Pişmiş Balçık”, insanın yaratılışındaki özle, zulümle karşılaşan yüzü arasında bir çizgi çekmektedir.
Kur’anî göndermelerle beslenen her dizemiz, hem ilahi kudrete hem de insanın iç boşluğuna işaret etmektedir.
Yanık balçığın geride bıraktığı şeyse, sadece bir kılçıktır; şekli kalmış, ruhu yitmiş bir varlık.
Bu neyin savaşı; ortaya konulan meşru müdafaa.
Fil ordusu önde, orantısız güçle garip murafaa.
Ezer, yıkıp geçer değdiği her yeri; kırar dost, kardeşi.
Güç üstünde güç var; Kûn fe yekûn canlar taşır aşk ateşi.
Taşınan her ateş, insanın özünden gelen pişmiş balçık.
Atıldıktan sonra başaklarda kalan buğdaysız bir kılçık.
Mesut TÜTÜNCÜLER
6+6+6=18 hece ile kaleme alınmıştır.
5.0
100% (25)