______

Yüreğinde kalan bir sonbahar gibi düştüm sana
Sararmış bir mektubun kenarında unutulmuşum belki
Ve rüzgârın savurduğu ilk yaprak gibi
Adını fısıldıyorum şimdi bütün akşam ezanlarına

Ben geldim...
Yitmiş zamanlardan,
Çoktan susmuş bir şiirin arasından
Kirpiklerine takılı kalan son dua gibi sessiz,
Ama hep sana yazılmış...

Sensizlikle yoğrulmuş gecelerden geçtim
Şehrin orta yerinde
İçime çökmüş bir özlem gibi büyüdüm
İsmini anınca acıyor boğazım
Senli bir çay yudumlayınca tutuşuyor ellerim

Biliyor musun sevgili...
Sen gidince sadece sen gitmedin
Bütün umutlarımı, hayallerimi, çocukluğumu
Alıp götürdün de
Bir tek “merhaba” unuttun bana bıraktığın vedalarda

Ve ben,
Günlüklerden düşen sıcak cümlelerin
Kırık bir virgülüyüm artık
Ne tam bir nokta koyabildim sana
Ne de yeni bir cümle kurabildim başka birine

Ve rüzgâr yine senden esiyor,
Kaldırımlarda adımların yankı,
Ben hâlâ adını sessizce anarken
Gölgen düşüyor pencereme usulca…

Sen yokken
Kelimeler bile yabancılaştı bana
Ne yazsam eksik, ne okusam sende kalıyor
Sensizliğin alfabesi yok çünkü
Her harfi yarım, her cümlesi boğuk...

Yüreğimde açılmamış bir zarfsın şimdi
Ne gönderildin, ne geri döndün
Ortasında kalmış bir “keşke” gibi
Söylenmeyen onca şeyle dolusun…

Düşünsene sevgili,
Hâlâ aynı saatte uyandığında
Benim de içimde bir sabah oluyor mu?
Yoksa sadece ben mi hâlâ
Aynı hayale uyanıyorum her gece?

Geceler...
Yorganıma karışan yokluğunla uzuyor
Ve ben her uykusuzlukta
Biraz daha sana benziyorum
Biraz daha “biz” oluyor geçmiş…

Ah Eylül...
Sen de mi özlüyorsun bizim o yazdan kalma yarım düşlerimizi?
Gör bak,
Her sararan yaprakta biraz daha eksiliyorum senden

Yine de,
Kirpiklerime tutunmuş
Bir umut mısrasıyla
Sana sığınmak istiyorum yeniden...
Yalnızca sen anla diye yazılmış bir şiirle.


Peri Feride ÖZBİLGE

28.05.2025