Ben gelmedim dava için benim işim sevi için
Yunus Emre


I


Anılar çırpınırken gecelerin koynunda
Bir karanlığa ağlar o çocuksu düşlerim
Lanetli zamanların hoyrat gelgitlerinde
Hazzı kalmadı artık gönlümdeki sevilerin.
Ne gül yüzü anamın
kardeşimin beşiği başında bahar akşamları
ezeli ninnilerde istekleri kucak kucak...
Ne o mavi gözlü çocuk
uçurtması turnalar peşinde Tuna yalısında
kan ter olmuş anızlar içinde yalınayak...
Ne o kız
Hıdırıllez salıncağında saçları dalga dalga deniz
bayram günü bayrama gülen gözleri sıcak sıcak..



II

Anılarım savruluyor karanlıklar üstüne
sabaha karşı uykusuz gecenin kahve telvesinde.
Bir çocuk sarılmış boynuma
bin dokuz yüz seksen beşte
Silistre’de...
Cehennem korkuları demir atmış
masum gözlerinin büyüyen karasına
kıyamet mi geldi Tuna yalısına
kalmış "nal ile mıh" arasında...

Anlatamıyorum bir türlü...
Bunlar birer bahtsız öykü
bunlar kör kaderin bilmecesi...
...yirminci asrın "soya dönüş" düzmecesi...
Hristiyan adları yazıyorlar ezanlı adlarmrz üstüne
mezar taşlarını kırarak geceleri
şeytanca sırıtarak...
Anıların mahşeri çığlık çığlık...
Nuh’un gemisi alıp da bizi
umut denizlerine götürmüyor artk
yelkenlerini korsanlar yakmış
korsanlar vahşi bakışlı
dalgalarda ölüm kalım telaşı
ve orada sahilde
Amaz yeli çalmış uçurtmasını çocuğun
dinmiyor gözünün yaşı...
Tuna ağlıyor dizmde
"akmam" diyerek...
Dalından kopmuş Hıdırıllez salıncağı
beyazlar içinde çırpınıyor bir beyaz melek...


III


Ve orada karlı dağlar ardında
Roman adlı bir sürgün diyarında
bir toplama kampının isli camlarına
yağmurla dökülüyor anılarım sicim sicim...
İsli camlarında bir toplama kampının
sabaha karşı tel tel olmuş dileklerim...
Tan yeri neredeyse uç vermeli YARABBİM
uç vermeli bir yerlerden
güneş doğmalı bu karlı tepeler üstüne pırıl pırıl
bildiğm güneş
ışıl ışıl...

Sevdiğim şeyler mi?
Sevdiğim şeylerin hazzı kalmadı velhasıl...


Galip SERTEL