Sana ait;
Sana dair;
Her şeyi;
Zor olsa;
Güç olsa bile;
Unutabildim.
Bir tek;
Adın kaldı bende.
Nefret etmek;
Kin tutmak;
Hiç bana göre değil.
Kızgınlığım;
Kırgınlığım var sadece.
Vakti ile çağırdım seni;
Gelmedin.
Türlü bahaneler;
Gelmek istemedin.
Aşkımı;
Sevdamı anlayamadın.
Sevmek;
Basit bir kelime değil.
Anlamı büyük;
Anlayabilene.
Hissetmek güzel;
Hissedebilene.
Ne anlatıyorum?
Ne konuşuyorum?
Değil mi?
Unutabildim nihayet;
Seninle olan her şeyi.
Bir rüzgar esti;
Aldı götürdü benden.
İlk günler çok zordu;
Kafamdan;
Yüreğimden atamadım.
Çok şükür;
Yanımda olan dostlarıma.
Artık bambaşka;
Kafamda yok;
Yüreğimde hepten yoksun.
Bir gün gelecek;
Adını canımı acıtan olarak;
Hatırlayacağım.
Yanına kalır sanma;
Ahlarım çıkacak senden.
Ah etmeyi hiç sevmem;
Sana ettim artık.
Acılar çektim;
Gözyaşlarım sel oldu.
Çok şükür;
Bugün gülebiliyorum artık.
Canım yana yana;
Unutabildim nihayet.
Zorlandığım zamanlarım oldu;
Kendime kızgınlığım çoktu.
Sonra birden düştü aklıma;
Ben neden kendime kızıyorum?
Bilemezdim;
Bilemedim zaten.
Sevip acı çekmeyen;
Var mı?
Ama artık düşünmüyorum.
Kafama takmak mı?
Çoktan geçtim o evreleri.
Aynaya baktın;
Bakmasını bilemedin.
Görmekten;
Bahsetmiyorum farkında isen.
Kendin ettin;
Kendin buldun.
Bambaşka bir kişilik değil mi?
Ben aynı ben aslında;
Bir değişikliğim yok.
Sadece;
Kandırabileceğin;
İnandırabileceğin biri değilim sadece.


AYKUT UYSAL