Gözlerin geçer aklımdan, cam gibi kesilir düşüncem.
Bir mavilik yankılanır içimde, dağılırım usulca...
Sızlar içimde,
çelikten oyulmuş bir özlem gibi.

Saçların göğsüme dokunur,
sessizliğinle boğulur zaman.
Mavi sarıya karışırken gökyüzünde,
gece içime düğümlenir.
Geçmiş her aşk bir fırtınadır içimde,
anıların pullu zırhını yırttığımda.

Yokluğunun acısı çarpar bedenime,
göğsümde deniz kabarır.
Bir kasırga gibi
anı gemisinde sürüklenirim...
Kalp atışlarımda yoksunluk rengi,
çığların çığlığı olur sesimde.

Sesindeki uçurum çağırır beni,
buzla örtülü bir tepeye çıkar sabırla.
Fırtınanın yankısı düştüğünde üstüme,
kopan çığın enkazında kalırım sessiz.

Korsanlar gibi yağmalanır içim;
gürültüyle darmadağın olurum.
Gümüşten bir hançer gibi iz bırakır nefesin,
her solukta kesilir içim...
Parçalanırım sonsuzluğa doğru,
boşlukla öpüşürken bir martı leşi gibi.

Düşlerime ağlarım,
çerçevede kalmış yüzümle...
Kamelyalar arasında geçmiş hatıralar,
iskelelerde yokluğunu arar.
Akasyaların döküldüğü eski bir bahçede,
yağmurla ürperirim hayaline.

Yakamoz sızar tenime dokunduğumda,
aşkının kuyusunda duraksar içim.
Denizin ayışığında kıpırtı olur,
kıyıda sarılı kalmış bir hatıradır o an.

Ciğerimde sızlayan bir felaket gibi,
mesafe kurşun gibi saplanır içime.
Beni yaralı bırakan sensin;
ve suskunluğun...
kıyan,
dayanamayan kırılganlığıma...

Ağzında karanlık bir çisenti,
ayrılıkla bükülür yüreğim.
Issız bir sevdayı çoğaltır geceler,
bir cüzzam türküsü gibi çınlar kulaklarımda.
İçimde kibrin hayvanı kıvranır sancıyla.
Nefesin hiç olmamış gibi...
en çok da o acıtır.

Turgay Kurtuluş